Na acht jaar vruchteloos proberen raak je je hoop bijna kwijt; zo ging het ook met Beata Bienias en haar partner Powell. Beata heeft het polycysteus-ovariumsyndroom (PCOS), een aandoening die het zwanger worden flink kan bemoeilijken, dus hun vooruitzichten waren niet rooskleurig. Haar gewicht speelde daarbij ook een rol; artsen zien dat vaak als een risicofactor, wat de druk alleen maar groter maakte.
Om haar kansen te vergroten viel ze 35 kilo af, maar er veranderde niks. De teleurstellingen bleven zich opstapelen en de frustratie nam toe. Uiteindelijk kozen ze als laatste redmiddel voor IVF. Tijdens dat traject kreeg ze het advies geen seks te hebben, maar voor Beata’s verjaardag maakten ze één keer een uitzondering.
Kort na de embryotransfer kwam het verlossende nieuws: ze was zwanger! Na jaren vol hobbels en hindernissen leek hun droom eindelijk uit te komen. Alleen wachtte er bij de echo nog een enorme verrassing.
Met een mix van zenuwen en blijdschap gingen Beata en Powell naar de eerste echografie. Wat daar gebeurde, had niemand verwacht. De echoscopist keek ernstig en vroeg haar man maar even te gaan zitten. De onthulling: het waren er geen één, maar drie. Een drieling!
“We waren totaal verbijsterd en bleven naar het scherm staren, alsof we wilden weten wie er drie embryo’s had teruggeplaatst,” vertelt Beata. Overmand door emoties belde ze huilend haar moeder: “Ik draag er drie!” En toen kwam er nóg iets opvallends: aanvullend onderzoek liet zien dat slechts één baby via IVF was ontstaan en dat de andere twee een spontane tweeling waren.
Op 34 weken beviel Beata van drie kleintjes: Amelia, Matylda en Borys. Ze deden het zo goed dat ze al na een week ziekenhuis mee naar huis mochten. “Het is zwaar en intens, maar meer dan de moeite waard,” zegt Beata. Na alle ups en downs voelen Beata en Powell zich ongelooflijk gezegend met hun drieling. Ze zijn dankbaar voor dit wonder na jaren vol onzekerheid en kijken vol vertrouwen uit naar de toekomst met hun drie kostbare kinderen.
