Nieuw Inzicht in Betrekkingen
Er zijn veel mensen die wel de moeite nemen om tijd met me door te brengen. Mensen die langskomen voor een praatje, een ommetje, of gewoon altijd klaarstaan. Waarom zou ik hen minder waarderen dan iemand die me links heeft laten liggen?
Ik belde mijn notaris en gaf aan dat ik mijn testament wilde veranderen. Mijn kleinzoon werd eruit verwijderd. In zijn plaats wil ik mijn bezit nalaten aan mijn andere kleinkinderen en vrienden die wel bij me betrokken zijn. De notaris keek even verrast, maar voerde mijn verzoek zonder problemen uit. Het voelde als een opluchting, alsof er een last van mijn schouders viel.
Natuurlijk denk ik na over hoe mijn kleinzoon zal reageren wanneer hij hierachter komt. Misschien voelt hij zich gekwetst, misschien denkt hij dat het oneerlijk is. Maar ik vraag me af of hij doorheeft hoe zijn jarenlange afwezigheid en stilzwijgen voor mij voelen. Zal hij snappen dat het niet om het geld draait, maar om het gevoel dat ik er niet toe doe in zijn leven?
Het is niet mijn bedoeling om iemand te straffen met deze keuze. Maar ik wil ook niet doen alsof alles goed is terwijl dat niet zo is. Misschien ziet hij dit ooit als een moment van inkeer, een kans om zijn prioriteiten te heroverwegen. Misschien ook niet. Ik kan alleen maar hopen dat hij ooit beseft wat hij heeft verloren, niet alleen in materieel opzichte, maar vooral in het belang van familie en samen zijn.
Soms denk ik terug aan die momenten in het park, toen we nog samen op het bankje zaten en hij vol dromen vertelde over zijn toekomst. Ik mis dat, dat geef ik eerlijk toe. Maar ik kan niet terug naar die tijd en wil mijn laatste jaren niet vullen met teleurstelling. Ik heb gedaan wat voor mij juist voelde, ook al begrijpen anderen dat misschien niet.
Dit is mijn leven, en dit is mijn keuze. En ik vind dat ik het recht heb om deze beslissing te maken.
