Voor veel mensen is hun eigen oprit een stukje persoonlijke ruimte, een handig verlengstuk van hun huis. Het is waar je je auto parkeert, vooral na een drukke dag op het werk of wanneer je zware boodschappen bij je hebt. Voor Iris (42) ligt dit echter anders. Tot haar grote frustratie lijken haar buren te denken dat haar oprit een handige plaats is voor hun auto’s. Elke keer als ze thuiskomt, ziet ze weer de auto van de buren op haar oprit staan, alsof dat heel normaal is. Ondanks dat ze er al meerdere keren iets van heeft gezegd, lijkt het niet door te dringen: haar buren zien haar oprit als hun eigen parkeerplaats.
Het begon allemaal een tijdje geleden toen haar buren hun garage gingen vernieuwen. Omdat hun eigen oprit tijdelijk niet bruikbaar was, stond Iris het hen uit medeleven toe om af en toe haar oprit te gebruiken. Ze dacht dat het probleem snel zou zijn opgelost, hooguit een paar weken. Maar terwijl hun garage inmiddels af is, staan de auto’s van haar buren nog regelmatig op haar oprit. “Ik dacht dat het na de renovatie wel klaar zou zijn, maar ze zijn eraan gewend geraakt,” vertelt Iris. “Het is alsof ze mijn oprit nu als openbaar parkeerterrein zien.”
In het begin probeerde Iris vriendelijk te blijven en de zaak te bespreken. Ze legde aan de buren uit dat ze haar oprit graag voor zichzelf wilde houden, vooral omdat ze soms zware spullen moet tillen of de kinderen in en uit moet laten. Maar de reactie viel tegen: “Maar je hebt toch een grote oprit?” grapte de buurvrouw laconiek. Voor Iris was het duidelijk dat haar buren de parkeerplaats zagen als een handige uitbreiding van hun ruimte, ongeacht haar wensen en grenzen.
Het werd pas echt vervelend toen Iris haar eigen auto een keer op straat moest zetten omdat haar oprit werd ingenomen. De buren deden er luchtig over: “Ach, dat kan toch wel een keer?” Maar die ‘ene keer’ is een bijna dagelijkse ergernis geworden. Iris voelt zich gevangen in haar eigen buurt, met buren die haar ruimte niet respecteren. Ze wil geen ruzie, maar merkt dat haar geduld op begint te raken. Het feit dat haar eigen woonplek niet meer als haar eigen terrein voelt, begint haar op te breken.
Oplossingen voor Iris
Nu blijkt dat vriendelijk vragen niets oplost, overweegt Iris meer drastische stappen. Misschien moet ze een bord ophangen met de tekst: “Privé Oprit – Geen Parkeren.” Ze hoopt dat het helpt, maar vindt het jammer als haar woonplek daardoor zakelijker wordt. Ze wil niet bekend staan als de zeurende buur, maar voelt tegelijkertijd dat ze recht heeft op haar eigen plek.
Iris denkt ook aan juridische stappen, zoals contact opnemen met de Vereniging van Eigenaren (VvE) of zelfs een formele klacht indienen. Toch wil ze dat liever vermijden om de buurtvrede niet nog verder te verstoren. Het feit dat haar buren niet zien welke problemen ze veroorzaken, maakt het extra lastig voor Iris. Ze had gedacht dat onderling respect vanzelfsprekend zou zijn, maar beseft nu dat niet iedereen dezelfde grenzen kent.
Ze begrijpt niet dat haar buren niet doorhebben hoeveel last ze veroorzaken en hoeveel stress dit dagelijks oplevert. Ze hoopt nog steeds op een verandering, dat haar buren zullen inzien dat hun gedrag niet redelijk is. Ze verlangt ernaar dat haar oprit weer haar eigen rustige plekje wordt, zoals het hoort. Een plek waar ze na een lange dag zonder zorgen haar auto kan parkeren en zich weer thuis voelt.
Wat vind jij? Heeft Iris het recht om haar buren hierover aan te spreken, of is dit nu eenmaal zo als je in een buurt woont? En hoe zou jij zo’n situatie aanpakken? Laat je reactie achter op Facebook en deel je gedachten!
