Jenny (36): “Iedereen om me heen denkt dat mijn zwangerschap met een Tinder-date een ongelukje was en dat hij niks met het kind wil te maken hebben, dus dat ik het alleen ga opvoeden. Wat zij niet weten, is dat dit precies is wat ik wilde.”
Verbroken liefdes en kinderwens
“Liefde en ik gaan niet samen. Mijn eerste echte relatie, van mijn negentiende tot mijn 27e, brak toen ik ontdekte dat hij al drie jaar een ander had. Ik was kapot, het gevoel over mijn hele toekomst verdween. Het duurde zeker een jaar voordat ik mezelf weer vond.”
“Daarna heb ik heel wat mensen gedatet, maar niemand kon langer dan een paar weken mijn interesse houden. Totdat ik Milan ontmoette. Het bijzondere aan hem was dat hij míj bespeelde. Het leek als een sprookje, de prins op het witte paard. Jammer dat Milan vreselijk bang was voor binding en constant op avontuur uit was.”
“Ik heb anderhalf jaar lang geprobeerd om het met hem te laten werken. Anderhalf jaar van ultiem geluk ervaren en daarna ineenstorten, hele weekenden in bed doorbrengen van verdriet. Zodra ik weer iets van hem hoorde, klampte ik me aan hem vast als een verslaafde.”
Blijf lezen
Uitdagingen en moederschap
“Ik hield – en eigenlijk nog steeds – erg veel van hem en ik weet dat dat wederzijds was. Hij vond het moeilijk als hij me kwetste door zijn vrijheid. Hij was altijd op zoek naar avontuur, wilde altijd weg en leefde praktisch uit zijn rugzak. Hij was amper in zijn appartement. Als hij bij mij was en we rustig samenleefden, werd hij letterlijk onrustig.”
“Hoe leuk we elkaar ook vonden, we moesten stoppen. Het deed ons beiden pijn. Ik wilde een gezin en stabiliteit, terwijl hij vrij wilde zijn.”
“De laatste breuk is nu bijna twee jaar geleden en heeft een grote impact gehad. Ik ben eigenlijk klaar met relaties, blijf liever alleen. Het idee dat ik ooit weer iemand ontmoet die mijn hart sneller laat kloppen zoals Milan dat deed, lijkt me onmogelijk. Iedereen die ik ontmoet, vergelijk ik met hem en niemand kan aan hem tippen.”
Ongewone keuzes
“Maar ja, ik had wel een kinderwens en voelde de biologische klok tikken. Na veel denken vroeg ik me af wat ik moest doen. Ik durfde het op te nemen als alleenstaande moeder, maar hoe zorg je ervoor dat je zwanger wordt?”
“Een spermabank vond ik te kil en om een vriend te vragen en zelf aan de slag te gaan met pipetten, leek me niks.”
“Moest ik dan maar een relatie beginnen met iemand die ik ‘redelijk’ vond? Dat zou makkelijk kunnen; een avondje tinderen en ik kan direct met een paar mannen afspreken. Toen kwam het idee: waarom niet zo regelen dat ik zwanger word van iemand die daar niets van weet?”
“Mijn cyclus is heel regelmatig, dus het was makkelijk om te bepalen wanneer de beste tijd was om seks te hebben. In Amsterdam, waar ik woon, zijn er altijd genoeg toeristen op Tinder die je waarschijnlijk nooit meer ziet. En dat heb ik gedaan.”
“De derde maand was het raak: na een afspraakje met een Italiaanse en een Amerikaanse jongen was ik zwanger. Van geen van beiden weet ik de achternaam en wie de vader is, boeit me niet.”
“Ik ben superblij met de jongen in mijn buik. De manier waarop ik het heb gedaan, is misschien niet perfect, en ik heb hem een vader ontnomen, maar ik ben vastberaden om dat goed te maken door heel veel van hem te houden.”
