De harde realiteit onder ogen komen
Sanne en haar partner moesten een moeilijke keuze maken. Na het afwegen van alle mogelijkheden, besloten ze de zwangerschap voort te zetten. Hoewel Sanne met haar verstand begreep waarom ze dit deden, voelde het nooit echt als haar eigen beslissing.
“Het leek alsof ik geen grip had op mijn leven,” zegt ze. “De druk van familie, de maatschappij en zelfs van mezelf, was bijna ondraaglijk.”
Tijdens deze zwangerschap voelde Sanne zich anders in vergelijking met de vorige keren. Waar ze bij haar eerste twee kinderen opgewonden en vol verwachting was, voelde deze zwangerschap als een zware last. “Ik probeerde echt blij te zijn,” zegt ze. “Maar diep vanbinnen kon ik de angst en het gevoel van machteloosheid niet van me afschudden.” Ze had het gevoel gevangen te zitten in een situatie waar ze niet uit kon ontsnappen.
De geboorte van haar derde kind veranderde weinig aan deze gevoelens. Hoewel ze onmiddellijk van haar baby hield, bleef er een knagend gevoel van spijt.
“Het klinkt vreselijk,” zegt Sanne, haar stem trillend. “Maar ik kon het gevoel niet van me afschudden dat dit niet was hoe mijn leven had moeten verlopen.”
Met de komst van hun derde kind kwamen er ook nieuwe uitdagingen. De routine die ze met hun twee kinderen eindelijk onder controle hadden, werd weer een chaos. “Alles waar we zo hard voor hadden gewerkt, leek ineens kapot te gaan,” zegt ze. Het was niet alleen de fysieke uitputting, maar ook de emotionele vermoeidheid die haar parten speelde.
Sanne’s relatie met haar partner stond onder druk. “We hadden meer ruzies dan ooit,” vertelt ze. “Ik voelde me zo eenzaam in mijn emoties. Hij probeerde mij te begrijpen, maar ik kon het hem niet goed uitleggen. Hoe leg je iemand uit dat je iets niet wilde wat nu wel deel is van je familie?” Dit gevoel van isolement maakte het nog moeilijker voor Sanne om met haar gevoelens om te gaan.
Maar ondanks alles blijft Sanne vechten voor haar gezin. Ze beseft dat haar gevoelens complex zijn en zoekt manieren om hiermee om te gaan. Ze krijgt nu hulp van een therapeut om haar gedachten beter te begrijpen en vooruit te kunnen komen. “Ik weet dat ik van mijn kind hou,” zegt ze vastberaden. “Maar ik moet ook eerlijk zijn over hoe ik me voel, zodat ik kan genezen en er echt voor mijn kinderen kan zijn.”
Sanne’s verhaal toont aan dat niet elke zwangerschap of gezinsuitbreiding een sprookje is. De realiteit kan soms rommelig en pijnlijk zijn, en de emoties die erbij komen kijken zijn niet altijd gemakkelijk om mee om te gaan. Door open te zijn over haar gevoelens, hoopt Sanne niet alleen zichzelf te helpen, maar ook anderen die in een vergelijkbare situatie zitten. “Je bent niet alleen,” benadrukt ze. “En het is oké om te voelen wat je voelt.”
